Zeeziek

We zijn afgelopen week met de boot naar Newcastle geweest. Ik wilde al jaren met zo'n minicruise mee, die je altijd in de bladen ziet staan. Niet dat ik me d'r al teveel van voorstelde hoor. Maar 't leek me gewoon 'n leuke alternatieve manier om 'ns naar 'n stad te gaan. En in deze periode hadden we daarbij nog 't bijkomende voordeel dat we dan direct kerstinkopen konden doen.

Toen we eenmaal op zee waren, schommelde de boot flink. Wij hadden allebei vanaf onze jeugd al niet meer op zo'n soort boot gezeten, dus we namen aan dat zoiets erbij hoorde. En het heeft eerlijk gezegd ook wel wat: dan weet je tenminste dat je op zee zit.

's Avonds hebben we zeer uitgebreid gegeten. Ze weten aan boord van zo'n schip wel hoe ze hun passagiers moeten bezighouden. Het eten was erg lekker en er was veel keus. We zijn allebei meermalen naar het buffet gelopen. Of eigenlijk meer gewankeld, want de deining van de boot was nog altijd niet minder geworden.

Toen ze later op de avond haar bloedsuiker controleerde, nam ik aan dat ze hoog zou zitten. Bij uitgebreide maaltijden klikt ze meestal wat te weinig, dus dat leek me hier ook logisch. Maar tot ons beider verbazing zat ze op 4,5. Voor haar doen is dat bijna 'n hypo en het is in elk geval niet genoeg om aan slapen te gaan denken. Na 'n halve rol druivensuikertabletten en 'n halve Toblerone-reep, zat ze weer beter. Maar toch heeft ze de wekker gezet om rond twaalf uur nog 'ns te meten.

En dat bleek maar goed ook, want ook toen was ze alweer flink gezakt. Dit keer moest ook de rest van het rolletje druivensuiker "erin" om haar bloedsuiker weer op 'n normaal peil te krijgen. Ze vroeg zich af of het door de deining van de boot kon komen. Maar dan was 't wel raar dat ze daar nog nooit iets over had gehoord. Ze nam zich dan ook voor om bij terugkomst thuis even contact te zoeken met de internist. Misschien dat het hem bekend in de oren klonk.

Op de terugweg viel 't allemaal wel mee met de onrustige zee. De boot schommelde 'n stuk minder en we hebben veel beter kunnen slapen. En ook haar suikerspiegel was 'n stuk beter te beheersen. Ze heeft dan ook maar geen contact meer met d'r internist opgenomen. Maar toch... stel nou dat er wel 'n verband is tussen zeeschommelingen en lage bloedglucosewaarden. Dat schept allerlei mogelijkheden. Welke? Dat laat ik aan iedereen zelf over om te bedenken, maar alle ideeën zijn welkom.

Tot volgend jaar!

Reacties zijn natuurlijk welkom via frank@vanpuffelen.net

Terug naar www.type3.nl / type3.vanpuffelen.net