Deze column is ook verschenen in het Roche Service Journaal.
Afgelopen zomer zijn we verhuisd. En hoewel ons oude en nieuwe huis dicht bij elkaar liggen, zijn er toch altijd een boel dingen die gedaan en geregeld moeten worden. Zij is erg goed in het regelen, dus dat laat ik graag aan haar over. Eigenlijk is ze ook handiger dan ik, maar ik voorkom toch liefst dat ze zich met het klussen in het nieuwe huis bezig houdt. Dat doe ik omdat ze diabetes heeft. Fysieke inspanning heeft vaak onvoorspelbare gevolgen voor haar bloedsuikerspiegel.
Met een beetje manipuleren probeer ik haar de klusjes te laten doen die weinig inspanning vereisen. En zolang we flink wat hulp hebben van familie en vrienden is er ook zat regelwerk dat zij beter kan doen. "Kun jij bij de bouwmarkt twee kleuren verf gaan uitzoeken die bij elkaar passen?" "Kun jij even in de slaapkamer kijken of de verf wel goed gedekt heeft?" "Kun jij zorgen dat er zometeen lunch voor iedereen is?" En hoewel ik er op let dat alle bezigheden wel degelijk zinnig zijn en geen werkverschaffing, merk ik dat ze argwaan heeft.
Op een dag als er behalve wijzelf niemand in het nieuwe huis is, vindt ze het genoeg. Ik leg haar uit dat we de planning van die dag echt wel gaan halen. Zeker als zij intussen wat ditjes en datjes haalt bij winkel om de hoek. Dan kan ik intussen even snel de muur in de gang verven. "Zeg ik kan ook best 'n wandje verven hoor, daar val ik niet van om!"
Ik probeer haar nog te overtuigen door aan te geven dat het echt handiger uitkomt als ik dat wandje verf terwijl zij de boodschappen doet. Maar ze wil er niks meer over horen. "Het is ook mijn huis en dus wil ik er ook wat in gedaan hebben." Ik geef m'n weerstand op. Ze heeft natuurlijk gelijk en als we nou haar suiker maar goed in de gaten houden, komt het vast ook wel goed.
Ze meet nog een keer voordat ze begint met verven. En wat blijkt: ze zit veel te hoog. En dat terwijl ze een paar uur daarvoor nog op een prima waarde zat en we tussendoor niks bijzonders meer gegeten of gedronken hebben. We lopen de paar uur ervoor nog even stap voor stap na, maar kunnen niks vreemds ontdekken aan haar drank en voeding. Het enige is dat ze zich heeft opgewonden, omdat ze nog steeds niks in het huis heeft "gedaan". Zou dat er dan voor gezorgd hebben dat haar suiker omhoog is geschoten? Het kan bijna niet anders.
En zo lijkt het dat stress ook direct van invloed is op haar bloedsuikerspiegel. Misschien is het dan toch verstandiger als ze gewoon meeklust. Mijn pogingen om haar daar van af te houden, werken dus blijkbaar averechts. Ik moet het meer aan haar zelf over laten.
Zo leer ik elke dag weer iets bij over "haar" diabetes. Het klink misschien truttig, maar het is wel waar: diabetes heb je samen.
Reacties zijn natuurlijk welkom via frank@vanpuffelen.net
Terug naar type3.vanpuffelen.net
©2004 Manon en Frank van Puffelen.